Koca bir şehir taşıyorum içimde, her gün sağnak sağnak hüzün yağıyor, sürgülü demir parmaklı penceremden izliyorum şehrin ihtişamlı görüntüsünü ordan oraya koşuşturan düşüncelerim sırılsıklam olmuş hayallerim felakete sürüklenmiş umutlarım hepsinin tepesinde de hep aynı şey büyük beyaz bir şemsiye SABIR şemsiyesi..
Fırtınalar esiyor şehr-i hüzün sokaklarında uçup gitmemek için birbirine kenetlenmiş sözcüklerim, gün geçtikçe artıyor şiddeti rüzgarların, esefli günlere gebe kalıyor zaman korkuları artıyor korkularımın.Kesiyor şehrin tüm ışıklarını kederlerim, hüznün mumuyla aydınlatıyorum kör olmuş renkleri, teker teker göç ediyor renkler SİYAH ülkelere.Gün geçtikçe zayıflıyor bacaklarım halsizleşiyorum, korkuyorum.
"Işığı kesilmiş bir şehrin gölgesinde yaşıyorum..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder