Oysa ne güzel şiirlerim vardı benim dört dörtlük..Dışardakilere misafir içerdekilere pervane..
Belki çok mükemmel değildi şiirlerim ama yürekte başka bir yürek kesilirdi benim şiirlerim...
Gözü yükseklerde değildi şiirlerimin başka şehir, başka kıta değil gülüşünde bir tebessüm gözlerinde bir bakış ellerinde bir dokunuş ve hatta yüreğinde bir sevda..
Tüm sitem dolu sözcüklerim ardından koşuyor artık oysa bir sevgi sözcüğü fısıldardım şiirlerime gülüşüne değmeden gelmezdi geriye.Ben en çokta gülüşüne dokunan şiirlerimi sevdim biliyor musun sanki gülüşünde canlanıyordu şiirlerim sanki beyaz kağıtlarda bir ölüydü şiirlerim.Tamda kalemi kırık şairin dediği gibi "Gülüşüne bulanmadan çıkan her söz,kara bir leke sanki beyaz kağıtlarda.."
Nefret mi dolu dolu yoksa artık sözcüklerim.?Yok yok olmamalı!! Bütün duyguları kendisinde toplar da bir tek nefretin girmesine izin vermez şiirlerim.Çünkü şiir sevda kokmalı nefret değil..
Artık son sözlerimi yazar gibiyim son demlerini yaşayan hasta gibi ve artık zamanı geldi gitmeliyim buralardan çıkmalıyım şiirlerimden,ardımda koca bir DENİZ bıraKARAk...
