Sessizliğin mahkumuyum sen hapishanesinde.Gardiyanlar acımasız, keskin darbeler indiriyorlar suskunluğuma dayanılması güç sancılar doğuyor.Duyularım körelmeye başladı artık beyazları siyah görmeye başladım mutlulukları acı.En büyük düşmanım zaman oldu dostlarımdan yalnızlık gidip geldim dört duvar arasında.Bazen özgürlüğün tadını çıkardım gözlerimi yumduğumda, ama çok geçmeden gözlerin yakaladı ellerimi, bir kelepçe vurdu bileklerime attı beni gülüşlerinin içine, aniden uyandım kan sen içinde, etraf sensizlik içinde...
Zamanın üzerinden kayıp gidiyor öfkelerim sadece sevdamla kalıyorum, cebelleşiyorum.Bazen gerçek sandıklarım çekiştiriyor beni bazende sevdam, soluma doğru.Bütün bir parça halinde belki bedenim ama sol yanımla amansız bir savaş halinde sağ yanım, defalarca kaybetmesine rağmen aklım.
Zamanda kapanmayan bir aralık.. Her şeyin çaresiz kaldığı bir kör nokta..
Sol yanımda yürekli bir kalp.. Sağ yanımda güçlü bir akıl.. Devam eden bir savaş...
