DUYGU KIRIKLARI

Aslında çok korkuyorum biliyor musun...
Bir gün çok sert bir kayaya çarpmıştım canım çok yanmıştı bütün duygularım kırılmıştı ve en önemlisi de kalbim, kalbim hissisleşmişti.Etrafta ise milyonlarca duygu kırıkları...
Bazen o kırık duygu parçalarından öfke yapıp bir o yana bir bu yana bağırıp duruyordum sesimi duyan ise akıl damarlarından bir kimse bana çok uzak...
Günler ilerdikçe kırık duygu parçalarını birleştirmeye çalışıyordum belki tekrar sevgiyi bulurum belki tekrar sevebilirim  diye ama olmadı duygu kırıkları elimi kesmekten başka bir işe yaramıyordu  ama aklıma da bir şey gelmiyordu duygularımı yeniden bulmam lazımdı.Bir gün hiç unutmuyorum o milyonlarca duygu kırıklarının içinden yapmacık bir sevgi yaptım üstünü de aşkla süsledim gittim yabancı bir kalbin kapısını çaldım eline sevgimi verdim kapı suratıma kapandı ve her defasında  eline sevgimi alan yüzüme kapıyı kapattı anladım önce ben inanmalıydım...
Duygularımı çok özlüyordum onları geri istiyordum o duyguların saf halleri gözlerimin önünden bir türlü gitmiyordu Sevgi'nin gözyaşları Hasret'in fedakarlıkları hele Aşk'ın başkaldırışı üzülüyorum hemde çok üzülüyorum...
Günler böyle devam ederken bir gün birisiyle tanıştım adı ZAMAN çok yaşlı birisine benziyordu hatta bana yardımcı olacağını bile söyledi bende hemen kabul ettim bir an önce harekete geçmem gerekiyordu.Zamanın bana verdiği ilk iş içime saplanmış şu duygu kırıklarından kurtulmak olacaktı hepsini keskin bir süpürgeyle süpürüp boşluğa döktüm artık kurtulmuştum zaman sayesinde. Zaman elimden tutmuştu resmen çok sevmeye başlamıştım onu hiç gitmesini istemiyordum sürekli yanında olmak istiyordum sürekli hikayeler anlatsın sürekli nasihatlar etsin istiyordum  ama bir gün kalbin üstünde bir not kağıdı buldum. "ZAMAN'dan"
 "Bütün duyguların kırılabilir ve hatta yok olabilir ama unutma ki umut asla yok olmaz asla kırılmaz hep bir yerlerde saklanır hep vardır eğer umudunu bulabilirsen eğer umudunu yakalayabilirsen bütün duygularını da arkasında bulacaksın Hoşça Kal.."

YARAMAZ AŞK

"Hey orda mısınız... Ben geldim... Uzunca hikayelerim var size bazı ölü kahramanlarla..Hissediyorum buralarda bir yerlerdesiniz.Özlem!Öfke! Umut! Sevinç! Mutluluk! peki ya Aşk nerde?Görmediniz mi? Nereye saklandı acaba! Yine mi öfke'nin arkasında.Yoo o burda Umut desem o da burda.Hmm nerde olabilir nerde olabilir şu tünelde olabilir mi acaba?Ooo burası neresi böyle bu ne karanlık "Kalbin Neresi Acaba".İlerde ne var bakalım?Bu tünelin sonu nerde acaba çok korkmaya başladım.AŞK!AŞK!AŞK.Ahh! bacağım bu büyük TAŞ'ları kim koydu buraya elim mi kanıyor benim.Burası neresi "her yerim yara bere içinde kaldı" daha fazla ilerleyemeyeceğim şu 'ısırgan otlarının içine uzanayım' dinleneyim...
Noldu bana neresi burası... Ne kadar zamandır UYUYORUM ne kadar zamandır burdayım.. Ah başım.Başım nerde! Aman allahım başım burda kolum yok!hemen kaçmalıyım burdan hemen!bacağım! bacağımın biri nerde!!!Gitmeliyim.."Aşkı Bulmam Lazım" tek ayakta olsa sürünerekte olsa çıkmam lazım bu tünelden...İşte gördüm TÜNELİN SONU AYDINLIK...Geldim... "Sevda tut elimden."İşte buldum seni YARAMAZ AŞK..