YALNIZLIK deyince hiç kimse sukût etmez tutamazlar kendilerini çünkü herkesin menfi bir yalnızlığı var içinde. Anlatılmayı bekleyen pas tutmuş yalnızlıkları...
Kimisi bu yalnızlıkla hayatına devam eder kimseye sezdirmeden sadece kendi nefsinde yaşar belki etrafa gülücük saçarlar neşe saçarlar lakin çevrelerindeki bu insanlar gidince işte o zaman engelleyemezler yalnızlıklarını gülemezler neşeli davranamazlar izin vermez buna yalnızlıkları YALNIZCA YALNIZIN olurlar o vakit,tüm benlikleri yalnızlıkla dolar kaçamazlar...
Kimisi de vardır ki yalnızlığını paylaşır, paylaştıkça yalnızlaşır sanır düstur edinmişlerdir kendilerine bunu vazgeçemezler ama bilmezler ki yalnızlık paylaşılmaz paylaşacak insanlar bulduklarında yalnızlıkları nihayete erer bilmezler Özdemir Asaf'ın da dediği gibi "Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz..."
Peki yalnızlık bir seçim sonucu mudur? tartışmaya açık bir konu olduğu su götürmez bir gerçek
fakat şahsı düşüncem yalnızlık bir seçim olamaz ansızın düşüverirsin içine ne olduğunu anlamadan yalnız kalmışsın geçenlerde söylediğim bir söz gibi "Yalnızlık destursuz çalar kapıyı.."
Sormadan giriverir bir bakmışsın iliklerine kadar yalnız kalmışsın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder